در رثای شور حسینی
بارها این جمله را شنیدهایم: عزاداری هم شور میخواهد و هم شعور. اما این جمله معمولا به نفع شعور و به ضرر شور تمام میشود. بله قطعا هر چه فهم ما از پیام اباعبدالله –علیه السلام- و نهضت او بالاتر رود اشکمان با ارزشتر خواهد بود. اما حسین –علیه السلام- شعار شیعه است و باید فریاد زده شود. اصلا هر آنکه شعورش بیش، شورش بیشتر! اصلا همینها باید شورش را دربیاورند!
ائمه اطهار –علیهم السلام- در ماندگاری پیام عاشورا تلاش زیادی را به کار بستهاند. چه روایتهایی که در مدح مادحین اباعبدالله-علیه السلام- وارد نشده و چه ثوابهایی که برای عزادار او نوشته نشده. زیارت اربعین هم که از نشانههای مؤمن است. ذلِکَ وَمَن یُعَظّمْ شَعَائِرَ اللّهِ فَإِنّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوبِ (حج/32)
اصلا قضیه تعظیم شعائر حسینی به قبل از شهادت اباعبدالله-علیه السلام- برمیگردد. چهارده معصوم –علیهم السلام- همگی بر ماتم حسین-علیه السلام- گریه کردهاند. از پیامبر –صلی الله علیه و آله و سلم- گرفته که بارها هنگام دیدن نوه دختریشان بلند بلند گریه کردند و به اصحاب خبر شهادت نوه عزیزشان را دادند. تا امام زمان-عجل الله تعالی فرجه الشریف- که با شعار یالثارات الحسین قیام خواهند کرد.
پیام عاشورا با گذشت صدها سال همچنان میان شیعیان و غیرشیعیان در حال بازتولید است. هیئات، دستههای عزا، منبرها و... هر ساله این پیام را بازنشر میکنند. اما اینها همه کم است.
پس بیایید شورش را دربیاوریم! پوشیدن لباس عزا کم است. باید خانه را سیاهپوش کنیم. دسته عزا راه بیاندازیم. گریه کردن کم است. باید داد زد. باید حسین –علیه السلام- را فریاد کرد. همه باید بدانند حسین –علیه السلام- کیست و برای چه کشته شده است؟ اگر همه ندانند پس چطور مهدی فاطمه –عجل الله تعالی فرجه الشریف- شعار کسی را دهد که در عالم هنوز ناشناخته است؟ همه باید بدانند، همه!
«سید الشهدا را این گریه ها حفظ کرده است مکتبش را، این مصیبت ها و داد و قالها حفظ کرده، این سینه زنی ها و این دستجات ... اینها حفظ کرده... هیاهو می خواهد، هر مکتبی هیاهو میخواهد، باید پایش سینه بزنند، هر مکتبی تا پایش سینهزن نباشد، تا پایش گریهکن نباشد، تا پایش توی سر و سینه زدن نباشد حفظ نمیشود ... این گریهها زنده نگه داشته مکتب سید الشهدا را، این ذکر مصیبتها زنده نگه داشته مکتب سید الشهدا را. ما باید برای یک شهیدی که از دستمان میرود علم (پرچم) به پا کنیم، نوحهخوانی کنیم، گریه کنیم، فریاد کنیم» (صحیفه نور ج 8/ 69-71)