یادداشت 3 | مُحرم؛ رسانه‌ی اصلاح‌گرِ جامعه‌ی ما

زیاد برایتان اتفاق افتاده که وقتی در مقابل تلویزیون قرار می‌گیرید، مدام با کنترل از راه دور، از این شبکه به آن شبکه، کانال‌های تلویزیونی را تغییر می‌دهید. البته کسانی که از ماهواره استفاده می‌کنند که دیگر هیچ!، از دایره‌ای بسیار بسیار وسیع برای انتخاب برخوردارند. این انتخاب‌ها می‌تواند هر برنامه‌ای منطبق با علایق و توجه مخاطبان باشد، از برنامه‌های آموزشی و مذهبی و دینی گرفته تا موزیک ویدئوها و ترانه‌های خوانندگان این ور آب! و آن ورآب! و حتی سریال‌های فارسی وان و یا شبکه من و تو!!. در کنار این جریان، فضای جدید ایجاد شده توسط رسانه‌ها، حتی پیامک‌های تلفن همراه، شما و ما ر‌ا روزانه و هر لحظه در معرض پیام‌هایی قرار می‌دهد که همه این‌ها زندگی و روابط اجتماعی و فردی را تغییر می‌دهد.

سرمقاله 3 | سیاهی های دوست داشتنی

سینما با همه رنگ و لعاب و صدا و نور و موسیقی‌اش آن قدرها که خیال می‌کردند، دوست‌داشتنی نیست. شاهدش هم این که حاضر نیستیم از کارمان بزنیم و به سینما برویم و این یعنی سینما به درد زمان بیکاری می‌خورد! تازه در سینما برای این که بتوانند همه توجه‌مان را جلب کنند، باید چراغ‌ها خاموش شوند تا فیلم بتواند ما را در اختیار خودش بگیرد. به خاطر همین هم باید گفت که این تاریکی دوست‌داشتنی نیست.
اما یک تاریکی دیگری هم هست که هم دوست‌داشتنی است و هم جلوه‌گری‌های بی‌مزه سینما را ندارد. اصلا در این تاریکی رنگ و نور و صدا و موسیقی را کنار می‌گذارند و حتی در و دیوارها و لباس‌ها را هم سیاه‌پوش می‌کنند تا هیچ چیز نتواند توجه‌ها را جلب کند. باید قبول کنیم که این، یک اتفاق ساده نیست، چیز عجیبی است، چیزی از جنس معجزه...