خدا رفتگان شما را بیامرزد، گذشتگان ما را هم، یادگاران انقلاب را نیز. اعجوبه‌هایی بودند این ستارگان صدر انقلاب؛ انگار از صدسال آینده‌شان خبر داشتند. مثلاً همین شهید مطهری- همو که امام را در فقدان خود سوزاند- عجیب ابتکاراتی داشت، ظواهر را می‌شکافت و تا هفتاد بطن را وارسی می‌کرد و آنگاه، سره را از ناسره بیرون می‌کشید. مثلا همین بحث انتظار؛ آن را به دو نوع «مخرب» و «سازنده» تقسیم می‌کند و هر یک را دقیقاً حلاجی می‌نماید: انتظار مخرب آن است که گوشه‌ا‌ی بنشینی و منتظر فریادرس باشی؛ و انتظار سازنده، این است که به پاخیزی و تمام مقدمات حضور و ظهور را فراهم سازی؛ شاید به تعبیر امروزی بتوان گفت که اولی منتظر «آمدن» امام زمان است و دومی منتظر «رسیدن» به او.
