گفتگوی صمیمی سنگر محله با حجت الاسلام و المسلمین طباطبایی
امام جماعت مسجد ابوذر
پیش‌نوشت: مسجد ابوذر آخرین مقصد ما برای مصاحبه با ائمه جماعت مساجد محل است. جایی که دقایقی میهمان حاج آقا طباطبایی بودیم و پای صحبت های صمیمی ایشان نشستیم:
سنگر محله: حاج آقا سنگر بودن مسجد یعنی چه و چگونه تحقق پیدا می کند؟
این جمله، جمله خیلی بلند و رفیعی است از حضرت امام
گفتگوی سنگر محله با حجت‌الاسلام و المسلمین ناسخیان
امام جماعت مسجد المهدی عجل الله تعالی فرجه
سنگرمحله: حاج آقا برایمان از اهمیت مسجد می‌گویید؟
جواب‌تان را با سخن امام حسن مجتبی (علیه‌‌السلام) می‌دهم. حضرت می‌فرمایند کسی که به مسجد رفت و آمد میکند، به 8 چیز می‌رسد: 1- آیه روشن 2- برادر مفید 3- علم تازه 4- رحمتی که در انتظارش است 5- سخنی که هدایتگر باشد 6- سخنی که جلوی انحراف را بگیرد 7- ترک گناه از روی حیا 8- ترک گناه از ترس خدا. 1
گفتگوی سنگر محله با حجت الاسلام والمسلمین میرحبیبی
امام جماعت مسجد المهدی عجل الله تعالی فرجه
پیش‌نوشت: هرکس که در مسجد المهدیعجل الله تعالی فرجه نماز خوانده باشد تایید میکند که صمیمیت میان نمازگزاران و امام جماعت از مشخصه های اصلی این مسجد است. اخلاق خوب و ارتباط تنگاتنگ با نمازگزاران حاج آقا میرحبیبی را به امام جماعتی محبوب در محله ما تبدیل کرده. در ادامه نظر شما را به بخشی از گفتگوی صمیمانه سنگر محله با ایشان جلب می‌کنیم.
«بسیجی‌ها و مسجدی‌ها همیشه با هم دعوا دارند. مثلا در مسجد ما...» این جمله‌ای است که شاید همه ما آن را شنیده‌ایم. اما اگر تا آخر حرفِ طرف را گوش دهیم، می‌بینیم که ای بسا بحث یک جوان با خادم در مورد روشن و خاموش کردن چراغ‌های مسجد را به حساب دعوای بسیج و مسجد گذاشته است. چه اشتباه وحشت‌ناکی! چرا یک مساله کوچک را این قدر بزرگ می‌کنند؟!
ممکن است که در بعضی جاها پیر و جوان نتوانند هم‌دیگر را تحمل کنند و چالشی با هم داشته باشند ولی آیا این به معنی دعوای بسیج با مسجد است؟ چه بسیار مساجدی که امام جماعت آن‌ها فرمانده بسیج است و رابطه آن‌ها با هم مثل رابطه امام و امت- البته در اندازه کوچک مسجدی- شده است. چرا بعضی‌ها این‌ها را نمی‌بینند؟
سجده که می‌رود همه انگشتان پایش روی زمین است غیر از شست
. در سجده سر دو انگشت بزرگ پا باید روی زمین قرار گیرد.
(ر.ک توضیح المسائل امام، مسئله 1063)
• قال الصادق علیه السلام:
عَلَیْکُمْ بِإِتْیَانِ الْمَسَاجِدِ فَإِنَّهَا بُیُوتُ اللَّهِ فِی الْأَرْض
به فرموده رئیس مذهب جعفری:
بر شما باد مسجدی شدن!
زیرا که مساجد، خانه‌های خدا در زمین‌اند.
بحار الانوار، ج80: ص384
تدبر همین کاری است که الان دارید در مقابل این نوشته‌ها می‌کنید. گوینده صحبت میکند، شما گوش می‌دهید و می‌فهمید. نویسنده می‌نویسد، شما می‌خوانید و می‌فهمید. فعالیت ویژه‌ای نیست، بلکه منسجم فهمیدن حرف‌های گوینده و نوشته‌های نویسنده است. اما اگر کسی بخواهد این مطالب پراکنده پی‌گیری کند، واقعا چه می‌فهمد؟
تدبر یعنی اگر پای سخنرانی خدا نشستید، آن را کلمه‌کلمه‌های پراکنده نشنوید. چون سخنرانی خدا کلمات مجزا از هم نیست. هر سوره یک سخنرانی است؛ خدا در هر سوره یک سخنرانی برای یک هدف خاص کرده و می‌خواسته فرد یا جامعه را یک قدم رشد دهد. حتی وقتی یک آدم عاقل حرف می زند، پراکنده حرف نمی‌زند. چه برسد به خدا. خدای حکیم علی الاطلاق که می‌خواهد در یک سوره با ما حرف بزند، حتماً پراکنده حرف نمی‌زند. پس چرا اغلب افراد خیال می‌کنند قرآن کشکول است مجموعه‌ای از سخنان پراکنده است. مثل این که کسی این چنین سخن بگوید:
تدبر چیز خوبی است، گفتم چیز، چیز در انگلیسی یعنی پنیر، گفتم پنیر راجع به پنیر صحبت کنیم برای تهیه پنیر شیر را تا 30 درجه سانتی‌گراد گرم می‌کنیم. گفتم سانتی‌گراد...
خودفراموشی آفت امر به معروف و نهی از منکر
درباره ما مسجدی‌ها و بسیجی‌ها مشکل “خود فراموشی” یکی از آسیب‌‌های جدی است. منشاء این مشکل همان نگاه به بیرون است، یعنی ما از اول می‌گوییم باید به دیگران بهره‌‌ای برسانیم و آن‌ها را هدایت کنیم.
یکی از آفات مذهبی بودن این است که با عطف توجه به دیگران، از خود غافل می‌شویم. آن‌چه در عالم ما اتفاق می‌افتد، این است که انسان وقتی نگاهش به بیرون افتاد، دیگر احساس نمی‌کند برای خودش کاری انجام بدهد و به مرور زمان دچار “خودفراموشی” می‌شود، مخصوصاً این گرفتاری برای کسانی که در عالم تربیت وارد می‌شوند افزایش پیدا میکند. علتش این است که در عالم تربیت نگاه به اصلاح امور جامعه و نقد دیگران است و آدم همیشه تجزیه و تحلیل میکند که فلانی چه گفته و فلانی چه کار کرده و فلانی با فلانی دعوایش شده است، همه‌اش حرف از دیگران است. با فرض این که این انگیزه‌ها، انگیزه‌های درست و خوبی هم باشد اما در عین حال اثر طبیعی این قضیه این است که ذهن انسان دائماً معطوف به دیگران است و دیگران را راحت مورد نقد قرار می‌دهد و در عین حال غفلت از خود به وجود می‌آید.
گفتگوی سنگر محله با حجت الاسلام والمسلمین موسوی
امام جماعت مسجد جامع پیامبر اعظم (ص) فاز4 مهرشهر
پیش‌نوشت: حاج آقا موسوی امام جماعتی هستند که علاوه بر داشتن فکرها و ایده های نو برای اداره مسجد، خودشان هم پای کار اجرای این ایده‌ها هستند. با اینکه چند ماه بیشتر از حضور ایشان در این مسجد نمی‌گذرد، تحولات زیادی در جنبه‌های گوناگون بوجود آمده که از عزم جدی ایشان برای تبدیل این مکان مقدس به سنگری برای محله حکایت دارد. هرچند به قول خودشان این امر جز با همکاری هیئت امنا، نمازگزاران و به‌ویژه جوانان تحقق نخواهد یافت.
در ادامه نظر شما را به بخش اول مصاحبه با ایشان جلب می‌کنیم. لازم به ذکر است که بخش دوم این مصاحبه ان‌شاءالله در شماره های آینده و به صورت موضوع محور از نظر خواهد گذشت.
همه خبردار می‌شوند که آقا دارد چه نمازی می‌خواند: «سه رکعت نماز مغرب می‌خوانم قربتا الی الله». برای نیت کردن نیازی نیست زبانمان کاری کند. کار دل است!
(ر.ک توضیح المسائل امام، مسئله 943)
